Die Here is my Herder: my beker loop oor

Milan, my seun, se eerste atletiekbyeenkoms in graad 1 was vir my ‘n openbaring. Graad 1 atletiek is soos die Olimpiese Spele vir sewejaaroud-ouers. Pa's met stophorlosies wat lyk of hulle vir NASA werk, en kameralense so lank soos my prawn pomp. Milan het nie geweet waarheen om te hardloop nie. Dit was sy eerste wedloop. Terwyl hy hardloop, ontdek hy sy skaduwee wat hom volg. Instede van vorentoe kyk, kyk hy agter toe terwyl hy hardloop. 

So raak hy die pad byster en hardloop iemand vas. 

Hierdie beeld onthou ek tot vandag toe.

Daar's ook skadu’s wat ons volg. Die “skaduwee” is nie net ’n eksterne gevaar nie, maar ook die interne realiteit van wie ek is. Dis die ding van skaduwees: wat jy nie wil erken nie, volg jou. Wat jy nie wil wees nie, word wie jy is. Ek dink nou aan ‘n kind op Bergskool. Hy was 'n boelie — hy het kleiner kinders geslaan en was op die rand van skorsing by sy skool. Aan die einde van die Bergskool kry jy die kans om iets te laat gaan van jou lewe as kind en dan vier ons jou eerste tree in adolosensie. Hy het ‘n klein teddiebeer verbrand en met trane die teddie gegroet. Dit was ook die einde van die boelie in hom. 

Ek glo jy kry die jist.

Kom ek sê dit reguit: Jou skadu gaan jou kry, en jy gaan soos Milan in iets vashardloop. Soos Dawid. In Adullam. Nie omdat jy sleg is nie. Maar omdat jy mens is. Op ’n dag sit jy net daar, in ’n emosionele grot, en jy weet – jy’s op jou eie. Dis nie die Instagram-geloof van “blessings” nie. Dis daardie rou “Ek voel verlaat”-gevoel. Ps 22 is ook in Abdullam geskryf. Hy voel soos niks. ’n Wurm en Saul is ‘n hond (vs 6). Hy skryf nie van oorwinning nie. Hy skryf van verlore-wees, van God wat stilbly. 

Dis eerlik. 

Dis nodig.

Dit is waar hy God ontmoet.

Nou praat hy van twee ander “honde” wat hom volg. En, toevallig moet die woord vertaal word met vervolg! Goedheid en guns het hom platgetrek. Dis liefde met 'n arrestasiebevel. Dis reën wat val sonder uitnodiging. Dis 'n virus wat heilsaamheid versprei. Wanneer jy jou skaduwee integreer, maak jy ruimte dat die goedheid jou ook “agtervolg” en jou identiteit hervorm. 

- Theo Geyser